Een autist, voor vele van ons iemand die anders is. Iemand die leeft in zijn eigen wereld of nauwelijks of niet doet communiceren.
In de afgelopen weken heb ik gastlessen mogen verzorgen op meerdere SO en VSO-scholen in zuid Limburg. Wat een mooi en dankbaar werk.
Kinderen met een verstandelijke beperking, kinderen met het syndroom van down en kinderen met autisme.
Niet nieuw voor mij
Voor mij waren de gastlessen op deze scholen niet nieuw en ook de doelgroepen waren voor mij niet onbekend. Toch doet het me altijd iets als ik zie met hoeveel passie en plezier deze kinderen hun beste beentje voortzetten. Leven in hun eigen wereld maar ook boos kunnen worden als er een snijplankje scheefligt.
Als je als een vreemde man van 1.94 meter voor de groep staat en de kinderen binnenkomen ga ik dan ook snel zitten. De groepjes (klassen) zijn niet groot en op deze manier kun je dan ook ieder kind de aandacht geven die ze nodig hebben.
Pictogrammenoverzicht en aan de slag
Aan de hand van een pictogrammenoverzicht leg ik uit wat we samen gaan doen. De kinderen kijken en luisteren aandachtig, havermoutpannenkoeken en een verse soep staat op het programma. Een voor een gaan ze de handen wassen. Als de zeep op is dan moet er snel nieuwe zeep gehaald worden. Het staat namelijk op het pictogrammenoverzicht dat er zeep nodig is. Handen gewassen, haren vast, schort om en dan samen aan de (be)slag. Wat in de blender moet gaat in de blender, bekertjes met havermout, havermelk, eitjes en nog een aantal andere (geheimen) ingrediënten. Als de kinderen aan het kaneel mogen ruiken is het eerste wat ze roepen “pepernoten”.
Als ik dan bewust wat anders ga doen word ik op mijn schouder getikt. Een vinger wijst naar het pictogrammen ik vergeet een stap.
In de pan kijken is al spannend genoeg.
Als de blender aangaat komen er een aantal noise canceling koptelefoons te voor schijn. Met de koptelefoon op hun hoofd gaat de blender aan. Spannend om te zien dat alles wordt fijngemalen. Eenmaal in de koekenpan komen de kinderen een voor een vanaf een afstandje in de pan kijken. De een geniet ervan en komt een stapje dichter bij de andere heeft het zweet van spanning op zijn hoofd staan en gaat snel weer zitten.
In de tussentijd komen de bordjes op tafel met de gesneden, appel, banaan en mango. Als de havermoutpannenkoeken op het bord liggen gaat het fruit erbij en smullen maar. Dat moment is het moment van stilte. Zo mooi om te zien hoe de groepen genieten van de havermoutpannenkoeken. Zelf gemaakt en ook nog eens lekker zegt een van de leerlingen.
Box en knuffels
Aan het einde van de les ga ik bij de deur staan. Ze kijken om hoog en lopen een voor een voorbij. Een box en een knuffel krijg ik want eerder willen ze niet weg. De blik in hun ogen zegt genoeg zo dankbaar en tevreden.
En de soep dan?
De soep hebben we ook gemaakt, hoe spannend is het om te zien dat je van alles in de pan gooit, je er een draai aan geeft en er lekkere soep uitkomt. Ook deze werd gemaakt volgens het pictogrammenoverzicht en ging erin als koek of liever gezegd als soep.
Begin en eindig je dag met een glimlach
In mijn vak geniet ik iedere dag. Ik ben er trots op dat ik voor veel mooie (sport)organisaties mag werken, sporters, ouders en kinderen mag enthousiasmeren en informeren. Geniet daarom van de mooie momenten die je hebt met je kinderen, ouders en je (sport) collega’s. Zet het negatieve om in positieve energie dan weet ik zeker dat ook jij met een glimlach thuiskomt.
Wil je een ander lekker recept proberen? havermoutkoek klik dan hier.
