Basisschool Petrus Canisius in Puth is in het schooljaar 1990-1991 gestart met de opvang van asielzoekerskinderen. De kleine dorpsgemeenschap die nu valt onder de nieuwe gemeente Beekdaelen was een van de eerste basisscholen in Limburg die hiervoor open stond. De basisschool verzorgd sinds 2013 het NT2-onderwijs wat betekend dat de Niet-Nederlandstalige kinderen op school de kans krijgen zich te ontwikkelen. De kinderen komen uit de groep van statushouders die korter dan 2 jaar in Nederland zijn.
Een van de thema’s die de school heeft is creativiteit. O.a. rots en water training, programmeren, kunst en cultuur, natuur en techniek maar ook voeding staan daarbij tegenwoordig iedere week op het programma. Het eerste jaar was dit 1x in de 4 weken maar al snel werd dit succesvolle aanbod omgezet in een wekelijks programma. De slogan samen koken verbindt komt hierbij erg goed tot zijn recht. Door de groepen 5-8 en daarbij ook de NT2 leerlingen door elkaar heen te mixen leren ze met elkaar samen te werken. Niks is mooier om tijdens de voedingslessen / kookmomenten te spreken over oer Nederlandse groenten die eigenlijk over de hele wereld gegeten worden en vaak op een andere manier dan dat wij in Nederland gewend zijn. Ook in de afgelopen maand hebben we stil gestaan bij de Ramadan. Want waarom is de Ramadan er eigenlijk en wie moet de Ramadan doen? Waarom is de Ramadan niet altijd op hetzelfde moment en vanaf welke leeftijd begint de Ramadan. Het mooie hiervan is dat de kinderen op de Canisius in Puth daar veel vanaf weten.
Even terug naar de voedingslessen / kookmomenten.
De gemixte groepen komen dus 1x in de x weken in de keuken en bereiden daar in 2 uur tijd een gerecht dat ze gezamenlijk opeten maar ook zorgen dat op het einde de afwas is gedaan. Kinderen leren niet alleen hoe ze de gerechten moeten bereiden nee ze krijgen ook uitleg over de ingrediënten. Hoe ze ruiken, hoe ze smaken maar ook waar ze vandaan komen. Zo komt de spruit helemaal niet uit Nederland maar ligt de oorsprong van de spruit in het Middellandse zeegebied en ruikt/smaakt de venkel naar anijs. De lekkere kaki eten de kinderen allemaal maar als ik vertel dat er ook Sharonfruit is dan is dat maar vreemd. Sharon is een merknaam en kaki de vruchtensoort waartoe hij behoort. Kaki is dus net zo’n verzamelnaam als appel of peer.
Leerlingen leren dus veel van elkaar. Niet alleen over de verschillende culturen maar ook samenwerken, koken en over de Nederlandse normen rond gezonde voeding. De jongens kijken vaak op naar de meisjes die nu al veel nauwkeuriger te werk gaan in de keuken en het fijne snijwerk goed onder de knie hebben. Terwijl de jongens vaak eerder het onbekende willen proeven. Hoe dan ook door de fijne onderlinge samenwerking toveren de kinderen iedere week wat lekkers en gezond(ers) op tafel.
Wat kunnen wij hier van leren.
In de gemeente Landgraaf heb ik in 2019 een project voor nieuwe statushouders gehouden. Ook daar was het thema eten verbindt. Een groep mensen die de Nederlandse taal niet of nauwelijks spraken maar in 2 uur tijd met veel liefde en passie wat konden vertellen over de manier en wat er gegeten werd in hun geboorteland. Zo is slurpen of met de mond open eten in een aantal landen heel normaal en toont dat een vorm van genieten. Met de linkerhand eten in India is echt taboe daarmee maak je alleen het toilet schoon. Als afsluiting kon iedereen proeven wat er bereid was en werd er volop genoten van de gerechten uit de verschillende culturen.
Leer elkaar begrijpen.
Nederland staat bekend om de verschillende culturen maar ook om de misvattingen. Wat in de ene cultuur heel normaal is kan in de andere cultuur anders of zelfs verboden zijn. Waar in land A de man afwast hoeft in land B de man helemaal niet in de keuken te komen. Als wij als volwassen meer van elkaar kunnen en willen leren begrijpen weten wij misschien straks net zo veel van elkaars culturen als de kinderen op de Canisius in Puth nu al van elkaar doen.
